Od pewnego czasu pojawił się całkowicie nowy ton organów państwa powołanych do ochrony praw konsumentów – w tym Rzecznika Finansowego i UOKiK. Od kilku miesięcy zapadają także w sądach wyroki uznające umowę kredytu w CHF za niezawartą. Taka linia orzecznicza (w mojej ocenie sprawiedliwa) jest – jak sądzę – najczarniejszym snem sektora bankowego. I właśnie się pomaleńku wykuwa. Wyrok zapadły niedawno w głośnej sprawie przeciwko Millenium (nieprawomocny) tworzy sytuację, w której Bank ma zwrócić nominalnie pobraną od kredytobiorcy kwotę, bez jakichkolwiek przeliczników / procentów. W pewnym uproszczeniu – uznano, że ten kredyt był właściwie taką nieoprocentowane pożyczki.
Mało tego, wobec licznych orzeczeń sądów powszechnych oraz istotnych poglądów wspomnianego UOKiK tworzy się sytuacja, w której konsument może mieć zasądzony zwrot wszystkiego, co zapłacił a bank… nie wiadomo – z tym może być różnie, choćby z uwagi na przedawnienie. Do tego dochodzi jeszcze niemożność bezproblemowej egzekucji świadczeń przez banki – bo nie ma już Bankowego Tytułu Egzekucyjnego a wyliczenie roszczenia banku o zapłatę w oparciu o klauzulę abuzywną (czyli taką, której de iure nie ma) może również okazać się kłopotliwe.
Krótko mówiąc, tworzy się obecnie taka sytuacja prawna, w której to bankom być może zacznie zależeć na przewalutowaniu tych kredytów i uregulowaniu swojej niepewnej sytuacji prawnej. Co mnie osobiście – i jako frankowicza i jako radcę prawnego zajmującego się tymi sprawami – bardzo cieszy 🙂
